Blogia
Antón Castro

HAROLD PINTER, PREMIO NOBEL DE LITERATURA

HAROLD PINTER, PREMIO NOBEL DE LITERATURA

El dramaturgo británico Harold Pinter, nacido en 1930, ha obtenido el Premio Nobel de Literatura 2005. La Academia Sueca, que está dando un viraje al otorgar sus galardones a Darío Fo, Elfriede Jelinek o Pinter, dijo que el galardonado “destapa con sus obras el precipicio existente bajo la conversación diaria y fuerza la entrada en los espacios cerrados de la opresión”. Pinter es el dramaturgo vivo más importante de Reino Unido, se ha mostrado muy crítico con el primer ministro, Tony Blair, por su política belicista, y antes también lo fue de Margaret Thatcher, que hoy mismo cumple 80 con la amenaza del Alzheimer.

Nacido en 1930 en Londres, Pinter se crió en un barrio del este de la capital poblado por familias obreras y trabajadores inmigrantes, una experiencia vital que se ve reflejada en muchas de sus obras. Tras ingresar en la Royal Academy of Dramatic Art, en 1950 publicó su primer poemario titulado “Poetry”.

Durante los años cincuenta recorrió Irlanda y otras regiones de Reino Unido para representar obras teatrales, en las que él mismo participó como actor con el sobrenombre de David Baron. Es uno de los grandes guionistas del cine actual: colaborador asiduo de Joseph Losey, en películas como “El sirviente”, “Conspiración en Berlín” o “Accidente”; también trabajó para Elia Kazan en “El último magnate”, Volker Schlöndorff en “El cuento de la doncella”, o en “La mujer del teniente francés” de Reisz.

En 1957 publicó su primer drama, 'The Room' ('La habitación'), al que seguirían 'The Birthday Party' ('La fiesta de cumpleaños', 1958), 'The Caretaker' ('El portero', 1959), 'The Lover' ('El amante', 1963), 'Landscape' ('Paisaje', 1967), 'Silence' (1969), 'Viejos tiempos' (1971) y 'One for the Road' ('La última copa', 1984), hasta un total de 29 obras teatrales. En los últimos años, se ha inclinado por la poesía y por una actitud cívica contraria a la guerra de Irak (dijo: “La guerra de Irak es un acto premeditado de masas”) y a la intervención de la OTAN en la guerra de los Balcanes. Dijo entonces: “La OTAN es tan criminal de guerra como Milosevic”.

El pasado mes de marzo anunció su retirada de la actividad creativa para dedicarse, a tiempo completo, a criticar la “preocupante” forma de actuar de los políticos. El clima político actual es "muy, muy preocupante", declaró a la BBC en el momento de anunciar su retirada. Anunció que su abandono se limitaría al teatro y seguiría escribiendo poesía. En 2003 publicó una colección de poemas antibelicistas que tituló 'War' ('Guerra'). Es un sólido dramaturgo caracterizado por el dominio del absurdo, la atmósfera irrespirable, la ubicación de sus personajes en lugares que producen claustrofobia (ahí, bien se ve, se parece a nuestro Javier Tomeo), y por los inesperados y tensos silencios de los personajes.

 

No era mi candidato ni mucho menos. Hubiera preferido a Milan Kundera, Philip Roth, Mario Vargas Llosa, Lobo Antunes o Cees Nooteboom, pero yo no tenía voto. Y seguramente, un hombre que dice “En cierto sentido soy indudablemente un extraño en la sociedad, simplemente porque utilizo mi inteligencia crítica”, a lo mejor merecería el galardón. David Mamet, tal vez, habría votado por él. Y Jean-Claude Carriere, pongamos por caso.

 

2 comentarios

A.C. -

Cal é a periferia, meu amigo, Vigo, a cidade das ondas, ou Zaragoza, tan lonxe do mar.
A verdade é que o blog de Bragado é precioso. Bragado é editor de Xerais, onde eu publiquei hai algún tempo "A lenda da cidade asolagada", unha sorte de Harry Potter en galego moito denantes de que aparecese Harry Potter. A pesar das boas críticas que tivo, nunca se reeditou; foi obxeto dun programa na radiomoi bonito, en Arteixo. Sinto moita morriña daqueles tempos nos que eu era escritor en galego.

O blog de Bragado é impresionante. Gostaríame moito, ademáis, saber linkar a tanta xente coma el, gustaríame só saber linkar.
Unha aperta Gustavo. Esta é unha nota, a de Pinter, de urxencia, escrita coa axuda das axencias aos dez minutos de recibir o Nobel Pinter.

Gracias polas túas visitas. Unha aperta, señor de Ourense, cabaleiro de Auria.

gustavo peaguda perez -

Coma sempre hai que ir a periferia para saber un pouco mais.Podedes acudir o blog de Bretemas. ( Manuel bragado) para informarse do autor.