Blogia
Antón Castro

'A FALA': POEMA DE MANUEL MARÍA

A fala. Manuel María

O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.

O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.

O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.

O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.

O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.

O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!

O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.

Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!

Manuel María (2001). Obra poética completa I (1950-1979) (A Coruña: Espiral Maior)

 

*Tomo esta curiosa foto de aquí.

https://antoncastro.blogia.com/upload/externo-1cd88a227b2a4bfad91982bee205a5b1.jpg

Conocí a Manuel María en un viaje a Andorra. Fue encantador y sabio, con gran sentido del humor, un tipo de una exquisita y popular humanidad.

2 comentarios

Manolo -

Pareceme unha merda de noite, digo de verdade.Non ten queixo, digo maxia, digo queixo

Yolanda Fernández -

Anton, gracias por publicar el poema.
Saludos cordiales.