Blogia
Antón Castro

DEITADO FRONTE Ó MAR: TENDIDO FRENTE AL MAR

DEITADO FRONTE Ó MAR: TENDIDO FRENTE AL MAR

[No estoy seguro de que fuese nacionalista en algún momento de mi vida. Hoy por supuesto que no lo soy, aunque amo con pasión Galicia, su lengua, su cultura. Me cuesta escribir en gallego: tendría que recuperar el tono y aquel acto reflejo de antaño que me permitía escribir en gallego casi obsesivamente. En mi casa siempre se habló gallego, mis padres eran monolingües (mi madre felizmente vive), y un día descubrí el gallego como lengua literaria. No recuerdo que si el título era Oito poetas galegos o Poetas galegos de posguerra donde se recogía un poema que me impresionó de Celso Emilio Ferreiro: la contumaz defensa del gallego a través de esta pieza de Longa noite de pedra: “Deitado fronte ó mar”. ]

 

 

 

DEITADO FRONTE Ó MAR

 

Lingua proletaria do meu pobo
eu faloa porque si, porque me gusta
porque me peta e quero e dame a gana
porque me sae de dentro, alá do fondo
dunha tristura aceda que me abrangue
ó ver tantos patufos desleigados,
pequenos mequetrefes sen raíces
que ó pór a garabata xa non saben
afirmarse no amor dos devanceiros,
fala-la fala nai,
a fala dos abós que temos mortos,
e ser, co rostro erguido,
mariñeiros, labregos da linguaxe,
remo e arado, proa e rella sempre.

Eu faloa porque si, porque me gusta
e quero estar cos meus, coa xente que sufren longo
unha historia contada noutra lingua.

Non falo prós soberbios,
non falo prós ruíns e poderosos,
non falo prós finchados,
non falo prós estupidos,
non falo prós valeiros,
que falo prós que aguantan rexamente
mentiras e inxusticias de cotío;
prós que súan e choran
un pranto cotián de volvoretas,
de lume e vento sobre os ollos núos.
Eu non podo arredar as miñas verbas de
tódolos que sufren neste mundo.
E ti vives no mundo, terra miña,
berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas,
deitada rente ó mar, ise camiño...

 

2 comentarios

eva prado -

gustame moito a poesía de deitado frote o mar

José Dias -

Agora és nacionalista espanhol (pretensamente nom nacionalista, neutro, cosmo...paleto), escreves obsesivamente em espanhol (contumaz), e metes fotos da Bretanha, que estando bem, nom som acaídas.
Como di Celso Emílio "patufo desleigado, mequetrefe que abandona as suas raízes". E porém, reivindicando ser tam galego como qualquer um, porque como dim os fascistas em Euskal Herria, nom vam ser os nacionalistas (nacionalistas nom nacionalistas-espanhois) quem deam o carnet de basco.