MANUEL RIVAS: POEMAS DE 'A DESAPARICIÓN DA NEVE'
Hai uns días, chegábame, o novo libro de Manuel Rivas –protagonista de uno de mis cuentos más queridos de ‘Golpes de mar’ (Destino, 2006): ‘El hermano que le inventé a mi hermano’-: ‘A desaparición da neve’, traducida a tres lenguas del Estado español, castellano (traduce el propio Rivas), catalán (Biel Mesquida) y euskera (Jon Kortazar). Copio aquí tres poemas curtos; hai outro que me gustou moito ‘O monte do faro’, dedicado a súa irmá María Rivas Barros. É moi longo e non me da tempo de copialo aquí agora. Poño aquí esta fermosa foto de Marilyn de 'Río sen retorno'.
A MEIGA NA ESQUINA DA BARRA
Amei naquela ollada
o que había de sospeita.
E o medo das cousas
tiña naquel espello a ilusión
de disentir do futuro.
ENTERRO CAMPESIÑO
Só soaban as chocas
cunha alegría animal
pendurada das nubes,
abrindo ocos na herba,
no silencio abismal,
inhumano,
que ceibou a campá.
METAMORFOSE
Por moito que esculques,
é a terra quen ve.
Pecha os ollos. Escoita, Samsa.
Vai cara á primavera, ao violín,
ao incesto.
0 comentarios